Samotna dusza jest jak kwiat,
Bez wody usycha, gubi swe barwne płatki.
Jak dzikie zwierzę,
Zdziczała.
Jak ptak uwięziony w klatce,
Traci zdolność do lotu.
Staje sie szara, wyblakła.
Przezroczysta.
Z pozoru twarda jak kamień osamotniony wśród złocistych kłosów.
A jaka prawda?
Krucha jak porcelana.
Delikatna jak róża.
Po prostu, Samotna
Śliczny :) w jakiś sposób do mnie przemawia, a nie ma dużo takich wierszy.
OdpowiedzUsuńMasz jeden błąd - powinno być "jak dzikie zwierzę", a nie zwierze ;)
Pozdrawiam
Jejku jakie to jest cudowne!
OdpowiedzUsuńZresztą jak zwykle.
Cieszę się, ze wróciłaś.
Dobrze, ze taki talent się nie marnuje.
Czekam na kolejny.
Zapraszam do mn ;**
Nuśka x.x