Oni, Żołnierze Wyklęci,
Ci, którzy oddali życie swoje za nasze
Ci, którzy przelali swoją krew za wolność.
Bohaterzy. Prawdziwi bohaterzy.
Tak wytrwale niegdyś walczyli
Kiedyś żywi
Teraz martwi
Życie za Polskę oddali
I została tylko pamięć
O czynach zwykłych ludzi.
Żal mi, że tak mało osób o nich pamięta.
Żal, bo oni, Żołnierze Wyklęci
życie własne za wolność naszą oddali.
A ten Biały Krzyż, osamotniony wśród złocistych kłosów,
Przypomina mi o bohaterskich czynach zwykłych ludzi
Żywych i prawdziwych bohaterów.
Bo oni żyją w mej pamięci, sercu
Bohaterzy. Prawdziwi bohaterzy.
Tak wytrwale niegdyś walczyli
Kiedyś żywi
Teraz martwi
Życie za Polskę oddali
I została tylko pamięć
O czynach zwykłych ludzi.
Żal mi, że tak mało osób o nich pamięta.
Żal, bo oni, Żołnierze Wyklęci
życie własne za wolność naszą oddali.
A ten Biały Krzyż, osamotniony wśród złocistych kłosów,
Przypomina mi o bohaterskich czynach zwykłych ludzi
Żywych i prawdziwych bohaterów.
Bo oni żyją w mej pamięci, sercu
Piękne...
OdpowiedzUsuńRzeczywiście warto o nich pamiętać... Czy mi się zdaje, czy preferujesz raczej białe wiersze ;)? Ja osobiście zawsze lubiłam rytm i rymy, ale ostatnio zaczęłam powoli dojrzewać do czytania tych a nawet pisania tych, które do tej pory uważałam za utwory drugiej kategorii. Ładnie piszesz, chyba zostanę stałą czytelniczką. A w międzyczasie zapraszam do siebie:
OdpowiedzUsuńhttp://utwory-wierszem-pisane.blogspot.com/
Preferuję wiersze białe. Próbowałam pisać wiersze rymowane ale niestety to dla mnie za trudna sztuka.
UsuńDziękuję za miłe słowa i bardzo bym się ucieszyła gdybyś została stałą czytelniczką a na bloga chętnie zajrzę.